ក្នុងពេលដែលជនជាតិយួនកំពុងប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិន-វៀតណាម ឬវៀតណាមហៅថា ពិធីបុណ្យតែត (Tết) មានមតិខ្លះលើកឡើងថា យុវជនខ្មែរក្រោមមួយចំនួនហាក់បានចូលរួម សប្បាយរីករាយ និងអបអរសាទរក្នុងពិធីបុណ្យតែត នេះ ជាមួយជនជាតិយួនដែរ ដែលធ្វើឱ្យ មានការបារម្ភពីការបាត់បង់បន្តិចៗ ម្តងៗ នូវការប្រតិបត្តិពិធីបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរ ។ ការលើកឡើងបែបនេះ ក្នុងពេលដែលគេសង្កេតឃើញថា អំឡុងពេលខ្មែរក្រោម ប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីរបស់ខ្លួន ដូចជាបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ឬបុណ្យសែនដូនតាជាដើម ចំនួនយុវជនខ្មែរក្រោ មដែលចូលរួមផ្ទាល់ នៅតាមទីវត្តអារាមហាក់មានការថយចុះបន្តិចម្តងៗ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ។ ប៉ុន្តែ អ្វីទៅដែលជាមូលហេតុពិតប្រាកដនៅពីក្រោយនិន្នការនេះ? ។
និស្សិត និងកម្មករ ដែលធ្វើការ និងសិក្សា នៅទីក្រុងធំៗ នាំគ្នាសម្រុកទៅផ្ទះ ដើម្បីជួបជុំគ្រួសារ ក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីជនជាតិយួន ។ រូបៈ Internet
នៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ជាទូទៅឱ្យតែដល់ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិន-វៀតណាម ឬតែតម្តងៗ បើស្ថានភាពសង្គមគ្មានភាពមិនប្រក្រតីនោះទេ គេសង្កេតឃើញថា យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោម តែងនាំគ្នាសម្រុកមកពីទីក្រុងមកសួរសុខទុក្ខ ជួបជុំញាតិមិត្ត ធ្វើឱ្យភូមិ ស្រុក ដែលធ្លាប់តែ ស្ងាត់ជ្រងំស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែង ពោរពេញទៅមនុស្សម្នាច្រើនកុះករ មានសំឡេងអ៊ូអរ កងរំពង លាយលំដោយសំឡេងជួបជុំហូបចុក និងច្រៀង រាំកំសាន្តសប្បាយទៀតផង ។
និន្នាការបែបនេះ មានការកើនឡើងពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំដោយហេតុថា ចំនួនយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោម ដែលធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើជាកម្មករ កម្មការិនី នៅតាមរោងចក្រនានា នៅក្នុងទីក្រុងមានការកើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំដែរ ។
នៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម បើទោះជាមានពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម មិនតិចជាង ៧ លាននាក់ មានវត្ត អារាមចំនួន ៤៦១ មានពិធីបុណ្យប្រពៃណីធំៗ ដូចជាពិធីបុណ្យចូលឆ្នំាំខ្មែរ ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ឬបុណ្យសែនដូនតា បុណ្យកឋិនទាន ពិធីបុណ្យអុំទូក បណ្តែតប្រទីប សំពះព្រះខែ អកអំបុកក្តី ប៉ុន្តែ ពិធីបុណ្យទាំងអស់នេះ មិនត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមអនុញ្ញាតិឱ្យខ្មែរក្រោមមានថ្ងៃឈប់សម្រាកគ្រប់គ្រាន់ជាផ្លូវការ ដើម្បីចូលរួមប្រារព្ធពិធីបុណ្យ ដែលជាប្រពៃណីរបស់ខ្មែរឡើយ ។
កន្លងទៅ យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមដែលធ្វើជាកម្មករ កម្មការិនី នៅតាមរោងចក្រក្នុងទីក្រុង បានដាក់ញត្តិស្នើសុំរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ឱ្យកម្មករ កម្មការិនី ខ្មែរក្រោម បានឈប់សម្រាកជាផ្លូវការក្នុងអំឡុងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ដើម្បីពួកគេអាចមកលេងស្រុកកំណើត ជួបជុំញាតិមិត្ត និងចូលរួមប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរឱ្យបានកុះករ ដូចដែលជនជាតិយួនប្រារព្ធពិធីបុណ្យតែត ដែរ ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្តវៀតណាម មិនបានទទួលយកសំណើនេះឡើយ ។ ដូច្នេះហើយ ទើបគេមើលឃើញថា នៅរៀងរាល់ពេលដែលខ្មែរក្រោមប្រារព្ធពិធីបុណ្យ ប្រពៃណីធំៗ របស់ខ្លួន មិនសូវជាមានយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមវិលត្រឡប់មកស្រុកកំណើត ឱ្យបានច្រើនកុះករ ដូចពេលបុណ្យចូលឆ្នាំចិន-វៀតណាមនោះឡើយ ។
ការមិនបើកចំហរបស់រដ្ឋាភិបាលវៀតណាម កំពុងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងថែរក្សា ប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់ របស់ខ្មែរនៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ។
និស្សិត និងកម្មករ ដែលធ្វើការ និងសិក្សា នៅទីក្រុងធំៗ នាំគ្នាសម្រុកទៅផ្ទះ ដើម្បីជួបជុំគ្រួសារ ក្នុងឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំប្រពៃណីជនជាតិយួន ។ រូបៈ Internet
ជាការកត់សម្គាល់ នៅក្នុងចុងទសវត្សរ៍ ៨០ និងដើមទសវត្សរ៍ ៩០ ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរ មិនថាបុណ្យចូលឆ្នាំ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ បុណ្យកឋិន ឬបុណ្យអុំទូក បណ្តែតប្រទីប សំពះព្រះខែ អកអំបុក ឡើយ គឺតែងមានពលរដ្ឋខ្មែរក្រោម ជាពិសេស យុវជន យុវនារី ចូលរួមយ៉ាង ច្រើនកុះករនៅតាមទីវត្តអារាម ។ ការលេងល្បែងប្រជាប្រិយខ្មែរ ដូចជា ចោលឈូង ចាប់កូន ខ្លែង លាក់កន្សែង ទាញព្រ័ត្រ ដណ្តើមស្លឹកឈើ បោះអង្គញ់ វាយក្អម ការប្រគំតន្រ្តី ច្រៀង ចំរៀងខ្មែរ រាំវង់ រាំក្បាច់ ត្រូវបានប្រារព្ធធ្វើឡើង នៅស្ទើរគ្រប់វត្តអារាមទាំងអស់នៅទូទាំងដែនដីកម្ពុជាក្រោម ។ ព្រោះថានៅពេលនោះ យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមភាគច្រើនមិនបានធ្វើចំណាកស្រុកស្វែងការងារនៅតាមទីក្រុងនោះទេ ។ ពួកគេភាគច្រើនរស់នៅជាមួយក្រុម គ្រួសារនៅក្នុងភូមិ ស្រុក និងប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការជាមួយឪពុកម្តាយ ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ នៅពេលដែលចំនួនយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោម កាន់តែច្រើនឡើងៗ ធ្វើចំណាក ស្រុកទៅធ្វើការងារ នៅតាមទីក្រុង ព្រមជាមួយការមិនអនុញ្ញាតរបស់រដ្ឋាភិបាលវៀតណាម មិនឱ្យកម្មករ កម្មការិនីខ្មែរក្រោម មានថ្ងៃឈប់សម្រាកជាផ្លូវការ នៅចំថ្ងៃបុណ្យទានទៀតនោះ ចំនួនយុវជន យុវនារី ដែលចូលរួមប្រារព្ធពិធីបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរ ក៏មានកាន់តែតិច ហើយការ ប្រឹងប្រែងថែរក្សាល្បែងប្រជាប្រិយ និងប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរ ក៏កាន់តែមានភាពលំបាក ។
និន្នាការបែបនេះ បើចេះតែបណ្តោយឱ្យបន្តកើតមានទៀត វាអាចនឹងធ្វើឱ្យខ្មែរក្រោមបាត់បង់ បន្តិចម្តងៗ នូវអត្តសញ្ញាណប្រពៃណីរបស់ខ្លួន ដែលនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថា គឺជាយុទ្ធសាស្រ្តត្រជាក់មួយរបស់រដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ក្នុងការប៉ុនប៉ងលុបបំបាត់បន្តិចៗ ម្តងៗ នូវប្រពៃណីរបស់ខ្មែរក្រោម ។
ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ ចាំបាច់ខ្មែរក្រោមទាំងនៅក្នុងស្រុក និងនៅក្រៅស្រុកបន្តទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមផ្តល់ឱកាស និងពេលវេលាឱ្យបានគ្រប់គ្រាន់ដល់ពលរដ្ឋ ជា ពិសេសយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមឱ្យបានឈប់សម្រាកជាផ្លូវការ ដើម្បីអាចពួកគេមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ធ្វើបុណ្យទានតាមប្រពៃណីខ្មែរ ។
យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោម លេងល្បែងប្រជាប្រិយខ្មែរ ក្នុងថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ ។ រូបៈ Internet
ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម នៅតែបន្តមិនផ្តល់ការឈប់សម្រាកជាផ្លូវការដល់យុវជន យុវនារីខ្មែរក្រោមនោះទេ មានន័យថា ការចោទប្រកាន់ទៅលើរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ដែលថា កំពុងមានចេតនាលុបបំបាត់ពិធីបុណ្យប្រពៃណីខ្មែរជាប្រការមិនអាចប្រកែកបានឡើយ ។ ការទាមទាររបស់ខ្មែរក្រោម ប្រហែលជាមិនមែនជារឿងធ្ងន់ធ្ងរនោះទេ ហើយក៏មិនប្រាសចាក ពីគោលការណ៍សិទ្ធិមនុស្ស ក្នុងនាមខ្មែរក្រោម ជាជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុក ដែលសិទ្ធិក្នុងការប្រតិបត្តិសាសនា វប្បធម៌ ប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់ ត្រូវបានចែងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាស អង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីសិទ្ធិជនជាតិដើមភាគតិច ។
មាត្រា ១១ នៃសេចក្តីប្រកាសនេះចែងថា ជនជាតិដើមភាគតិចមានសិទ្ធិប្រតិបត្តិ និងធ្វើឱ្យរស់ រវើកឡើងវិញនូវប្រពៃណី និងទំនៀមទម្លាប់ជាវប្បធម៌របស់ខ្លួន ។ សិទ្ធិនេះ រួមមានទាំងសិទ្ធិ ក្នុងការថែរក្សា ការពារ និងអភិវឌ្ឍអ្វីៗ ដែលបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌របស់ខ្លួន ដែលមាន ពីអតីតកាល បច្ចុប្បន្ន និងអនាគត ដូចជាតំបន់បុរាណវិទ្យា និងតំបន់ប្រវត្តិសាស្រ្ត បុរាណវត្ថុ រចនាបថ ពិធីបុណ្យ បច្ចេកវិទ្យា និងសិល្បៈ ទស្សនីយភាព និងការសំដែងសិល្បៈ និងអក្សរ សាស្រ្ត ។
ក្នុងនាមប្រទេសវៀតណាម ជារដ្ឋភាគីនៃសេចក្តីប្រកាសនេះ ប្រទេសវៀតណាមត្រូវផ្តល់ឱ្យខ្មែរក្រោមនូវដំណោះស្រាយ តាមរយៈយន្តការណាមួយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមមានឱកាសពេញលេញក្នុងការប្រតិបត្តិ ថែរក្សា ប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់របស់ខ្មែរក្រោម ។
ដូច្នេះការទាមទារក្នុងពេលកន្លងទៅរបស់យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោម ដែលជាកម្មករ កម្មការិនី នៅតាមបណ្តារោងចក្រនានានៅក្នុងទីក្រុង គឺជាការសមហេតុផល និងស្របទៅតាមច្បាប់ សិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិដែលធានាអំពីការគោរពនូវកម្មសិទ្ធិផ្នែកវប្បធម៌ បញ្ញា សាសនា និងវប្បធម៌របស់ជនជាតិដើម ។
ងាកមកនិយាយពីយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមមួយចំនួនវិញ ។ មើលតាមរូបភាពខាងក្រៅ វាហាក់ដូចជាថា ពួកគេបានចូលរួមអបអរពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំរបស់ជនជាតិយួន ។ តែតាមភាពជាក់ស្តែង គេកត់សម្គាល់ឃើញថា សម្រាប់អ្នកដែលមានឈាមជ័រជាខ្មែរក្រោម ពិតប្រាកដ នៅតាមផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេ គឺគ្មានធ្វើពិធីសែនព្រេន អុជធូប ដុតក្រដាសយ័ន្ត ឬប្រាក់ ឬហៅម៉ុងសាយមកលោតជូនពរជ័យ ឱ្យដូចអ្វីដែលជនជាតិយួន និងជនជាតិចិនតែងបាន ធ្វើនោះទេ គឺមិនមានឡើយ ។ ភាគច្រើនខ្មែរក្រោម បានត្រឹមតែជួបជុំហូបចុកសប្បាយជាមួយ គ្នាឯងប៉ុណ្ណោះ ។ ប្រការនេះអាចឱ្យគេសន្និដា្ឋនបានថា ខ្មែរក្រោមនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់ប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់ វប្បធម៌របស់ខ្មែរដដែល គ្មានបំណងធ្វើខ្លួនឯងឱ្យក្លាយទៅជាយួននោះទេ ។
ប៉ុន្តែ រូបភាពនៃការជួបជុំហូបចុក ច្រៀងរាំសប្បាយ របស់យុវជនខ្មែរក្រោម នៅចំពេលដែល ជនជាតិយួននៅទូទាំងប្រទេសកំពុងអបអរសាទរពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំរបស់គេដែរនោះ វាហាក់ ឱ្យគេវាយតម្លៃថា យុវជនខ្មែរក្រោមក៏កំពុងចូលរួមសប្បាយជាមួយជនជាតិយួនដែរ បើទោះជា ការជួបជុំហូបចុកនោះ ពេលខ្លះធ្វើឡើងតែរវាងខ្មែរនិងខ្មែរគ្នាឯងក៏ដោយចុះ ។
មកដល់ត្រង់នេះ វាពិបាកណាស់នៅក្នុងការស្តីបន្ទោសទៅលើយុវជនខ្មែរក្រោម ។ ប៉ុន្តែប្រការ ដែលគេមិនអាចប្រកែកបាននោះ គឺនៅត្រង់ថា យុវជនខ្មែរក្រោមភាគច្រើននៅក្នុងសម័យ បច្ចុប្បន្ននេះ មិនសូវមានឱកាសបានរស់នៅជួបជុំសាច់ញាតិនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ឡើយ ហើយមិត្តភក្តិដែលធ្លាប់រាប់អានគ្នាតាំងពីនៅវ័យកុមារនោះ ក៏ពុំសូវមានឱកាសបាន ជួបគ្នាដែរដោយសារតែត្រូវស្វែងរករបរចិញ្ចឹមជីវិតនៅតាមទីក្រុងតែរៀងៗខ្លួន ។
ដូច្នេះ ឱកាសនៃការជួបជុំរបស់ពួកគេមានមិនច្រើនទេ គឺមានតែពេលបុណ្យចូលឆ្នាំវៀតណាម ឬ តែត នេះឯង ដែលរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមឱ្យឈប់សម្រាកពីការងារជាផ្លូវការរយៈពេលវែង នៅទូទាំងប្រទេសវៀតណាម និងដែនដីកម្ពុជាក្រោម ។
មកដល់ចំណុចនេះ គេក៏អាចសន្និដា្ឋនបានដែរថា ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមផ្តល់ការ អនុញ្ញាតឱ្យយុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមឈប់សម្រាកឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ប្រហែលជាពេលវេលា ជួបជុំសប្បាយរបស់យុវជនខ្មែរក្រោម គឺមិនមែនពេល តែត នោះទេ តែជាពេលបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ឬបុណ្យសែនដូនតា ឯណោះទៅវិញទេ ។
ប៉ុន្តែក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ យុវជន យុវនារី ខ្មែរក្រោមក៏មិនត្រូវបណ្តោយខ្លួនឱ្យភ្លើតភ្លើន រហូតដល់ភ្លេចគិតថាខ្លួនឯងជាខ្មែរនោះដែរ ។
សរុបសេចក្តីមកវិញ អ្នកដែលត្រូវស្តីបន្ទោសខ្លាំងជាងគេគឺរដ្ឋាភិបាលវៀតណាមដែលជាអ្នក រឹតត្បិតសេរីភាពធ្វើបុណ្យទានរបស់ខ្មែរក្រោម ។ ដូច្នេះ ខ្មែរក្រោមនៅគ្រប់ទិសទី ត្រូវតែបន្ត ទាមទារឱ្យរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ផ្តល់ឱ្យខ្មែរក្រោមនូវថ្ងៃឈប់សម្រាកជាផ្លូវការឱ្យបាន គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីខ្មែរក្រោមនៅទូទាំងដែនដីកម្ពុជាក្រោមអាចជួបជុំធ្វើបុណ្យទានទៅតាមប្រពៃណី ទំនៀមទម្លាប់របស់ខ្លួនដែលបានបន្សល់ទុកតាំងពីយូរលង់ណាស់មកហើយនោះ ៕
